هر آنچه را که ما در زندگی مان تحت عنوان ابزاری برای ارتباطات مجازی (گوینده یا شنونده یا هر دو حضور فیزیکی ندارند) حال چه یک طرفه چه دو طرفه را رسانه می گوییم.
به عبارت دیگر وسایل (یا وسیله) ارتباط را رسانه می گوییم (ساده شده) که اکثرا این ارتباط مجازی است
رسانه در زندگی
و در زندگی امروزه واقعا نقش زیادی دارد و این نقش از تربیت فرزندان تا انجام کارهای روزانه و تا خیلی از اتفافت بد و … وجود دارد – نه با محدود کردن می توان جلوی رسانه را گرفت و نه با توضیح دادن – بلکه تنها راه باقی آن است که بیاییم و فرهنگ آنرا در خودمان بوجود بیاوریم و یاد بگیرم که چگونه از آن استفاده کنیم و جلوی کنترل شدن خودمان را توسط رسانه بگیریم و خودمان آنرا کنترل کنیم و از آن استفاده کنیم تا زندگی بهتری داشته باشیم
نمی توان هم گفت کلا از آن استفاده نکنیم زیرا این چنین چیزی اصلا عقلانی و منطقی نیست زیرا کار هایی که می توان به راحتی انجام داد را برای خودمان سخت می کنیم و از طرفی از دیگران عقب می مانیم …
خوب پس چه کنیم چگونه شروع کنیم و از کجا می توان خود را در این راه گم نکرد
در قدم اول باید یاد بگیریم که بی خود و بی جهت و در گوشی تلفن همراهمان (که یکی از اصلی ترین ابزار ارتباط است) گشت نزنیم و به قول معروف پرسه نزنیم
برای مثال
مثلا : در برنامه های پیام رسان بی جهت گشت نزنیم – ساعت خاصی را برای چک کردن پیام و ایمل و … داشته باشیم یا اگر هم ساعت خاصی نداریم باید حتما برای استفاده و کار باشد – و از طرفی به یاد بیاوریم که تا قبل رسانه ما چگونه وقت خود را می گذراندیم و با چه کسانی بودیم و به این ابزار به چیزی برای سرگرم ماندن نگاه نکنیم چون اگر اینگونه شود – تمام وقت خود را تلف می کنیم و وقتی به خود می آییم می دانیم که وای که چه کرده ایم …
یاد بگیریم که وقتمان را داریم چگونه تلف می کنیم و با چه و با که می گذرانیم – این وقت را که از طلا نیز با ارزش تر است – گاهی یادمان می رود که چه شده ایم و چه مسیری در پیش گرفتیم – شاید بعضی بخندیم و لی این را موقعی میدانیم که همه قتمان تمام شده و دیگر پشیمانی هم بی فایده است
در آخر
معرفی رسانه و چگونگی استفاده از آن و اینکه زمان ما ارزشمند استو چرا آنرا برای رسانه تلف کنیم و رسانه را بشناسیم و آنرا در دست بگیریم نه آن ما را در دست بگیرد و زندگی ما را نابود کند – شاید خنده دار باشد ولی حقیقت است و گواه بر این حقیقت آن زمانی است که به رسانه ها می دهیم – یعنی ارزشمند ترین چیزی که داریم را فدا می کنیم
